A Quiet Valley 2

A Quiet Valley 1

-
I’m going to retire to a quiet valley for the summer. Where all we hear is bird song drowning our voices. I will go on walks with the dog. I will cook meals for friends, that we will eat at the table on the terrace, looking out over our quiet valley.
I may find the time to write. And then again, I may not.
And at the end of the summer I will come back refreshed and full of inspiration!

Nest

-
Ze merkt het altijd pas op het moment dat het gebeurt.
In de holte van haar bed zweeft ze tussen droom en dag. Een warme stroom glijdt loom tussen haar benen. Het warmt het laken onder haar. Heel stil blijft ze liggen in het lekkere nest. Haar nest.
Niet te veel bewegen. Dan wordt de plek nat en koud; dan kan ze er niet prettig meer in terugkomen.
Doodstil laat ze zich koesteren door het vocht, haar eigen vocht, een holletje van warmte. Hier is het gemis gedoofd. Hier heeft ze, waar ze zo diep naar verlangt. Ze wil het altijd bij zich houden, altijd vasthouden.
Maar het nest trekt zich geleidelijk van haar weg.

In de ochtend ziet ze toe hoe haar moeder met een bits gezicht de kille lakens van het bed rukt.

Herfst in de Zomer

-
De herfst giert door de zomernacht.
Hij is zijn voeten kwijt.
Hij cirkelt om het groene loof;
en raast de schoorsteen doof.

De herfst heeft niet gewacht
in weerwil van de tijd.
Hij wil zijn plaats niet kennen;
zijn nijd is niet te temmen.

De herfst gooit om de macht
zijn stormen in de strijd.
Hij hakt verbeten door de lucht;
hij knakt de takken krom -- en vlucht.

Tortilla snack

-
We had this dish as one of the tapas at the graduation dinner of our daughter. This is more or less what it was like.

Cover a plate with plain tortilla chips. Sprinkle generously with soft melting cheese (grated young Gouda for example). Slide in the oven (150°C/300°F) for 10 minutes. Serve with a big dollop of crème fraîche or sour cream mixed with chopped chives.

Delicious!

Dreaming of Venice

A tribute to our graduating daughter!

Ik ga de wind verwaaien

-
Ik ga de wind verwaaien
tot een zucht;
ik ga de zon verbranden
tot as;
in de bergen ga ik graven
totdat ze zeeën zijn.

Dan neem ik het doosje
van parelmoer,
waarin mijn schat
geborgen ligt,
en loop de stilte
tegemoet
die heersen zal.

Die heersen zal.

The Course of History

-
"You cannot change the course of history."

But we do it every single day.

Rule Brittania

-
“I might at least expect them to make an effort to understand me. After all, I am spending my money in their country. I am contributing to the wellbeing of their economy, for God’s sake! They should be grateful for that. The French are so bloody arrogant! They could at least make a bloody effort, couldn’t they!
Well, yes. I did learn a little French in school. But, you know what? You know what? Right. These bloody foreigners! They don’t even try!”
Deaf he was. Deaf and drunk.
And blinded by the tune of Rule Britannia!

Balkenende

-
We mogen ons gelukkig prijzen met zo’n leider. Zo’n man als premier, dat is een unicum. Soms hoor ik het pas achteraf dat hij het volk heeft toegesproken, en dat spijt mij altijd zeer. Want ik luister graag naar wat hij ons kan vertellen.
In de huidige seculaire samenleving is het een zegen dat wij af en toe toch nog eens een preek mogen horen. Dan staat onze leider daar voor ons achter de kansel, de oogjes vurig flikkerend achter de brillenglaasjes, de monnikskap knap opzij gekamd. Het doet me deugd uit zijn mond te mogen horen, wat er allemaal “niet kan en niet mag.” Het geeft niet dat de wereld er in werkelijkheid anders uitziet. De leider spreekt in standvastige bewoordingen, en daar kunnen wij dan een touw aan vastknopen.
Maar helaas wordt de rol van de leider niet door iedereen begrepen. Daar eist de columnist Jan Mulder excuses van de premier. Duh-uh!, meneer Mulder. Je vraagt toch ook niet of God zijn excuses aanbiedt voor de puinhoop, die het is in de wereld die hij geschapen heeft! Duh-uh!
Ik ga in deze kwestie geheel voorbij aan de inhoud van de zaak. Want laten we wél wezen: het gaat om de vorm, niet om de inhoud. Zolang we maar weten wat de normen en waarden zijn, is het goed.
Alleen één ding. Soms, heel soms, bekruipt me de twijfel, of de premier zich niet te veel bezig houdt met de spreekwoordelijke splinter in het oog van de ander, en de balk . . . .?
Nou ja, die zit misschien alleen in zijn naam.