Wednesday, October 27, 2010

Writing Columns

Wrting columns is fun. All you need is a subject, and off you go!
But there you have its main difficulty, too. Because finding a good subject is easier said than done. The trick is to find a topic that has the potential of producing a few hundred words of serious thought, in a light tone; or a humorous event; or even just a simple occurrence that may be turned into an interesting story.
Once that problem is out of the way all you need is to obey the rules of story telling and to make sure it has a beginning, a middle and an end.
So, go on! Take to the streets and look for all the topics that lie about: people in the park, an unusual performance in the theatre or concert hall, a train ride.
And there you have it. Job done!

Tuesday, October 26, 2010

Staatsbosbeheer

De luttele stukjes “natuur” die Nederland rijk is worden met verve beheerd. Jawel, beheerd. Die worden niet zomaar aan de elementen – lees gebruikers – overgelaten: nee, die worden netjes bijgehouden, onderhouden, kort gehouden, en zo voort.
In het Haagse Bos, dat nog stamt uit de Middeleeuwen, toen de graven van Holland daar raasden over hun jachtgronden, is dat beheer duidelijk zichtbaar. Het is vergeven van de bordjes die de argeloze wandelaar duiden waar hij fietsen mag, maar niet de hond los laten lopen; waar hij lopen mag, maar niet fietsen. Welke paden paden zijn.
Daarnaast zijn het afgelopen jaar met veel geweld en kabaal honderden bomen gekapt. Waarom? Dat las ik later in de krant: Staatsbosbeheer heeft hiermee open plekken gecreƫerd waardoor er meer licht invalt, en er andere natuur kan ontstaan. Wat daar dan natuurlijk aan is begrijp ik niet.
Het meest pietluttige bleek het beheer te zijn van het minibosje dat in een hoekje van het Malieveld ligt, een driehoekje van enkele vierkanten meters. Er heeft zich een natuurlijk pad gevormd door de wandelaars die van de stoplichten naar het wandelpad met bankjes langs het veld gingen. Dit was de beheerders blijkbaar een doorn in het oog, want ze hebben wat takken op het pad gelegd. Niet dat het hielp, want alras liep het paadje nu niet linksom, maar rechtsom de boom.
Niet getreurd, want een maand of wat later kwam Het Beheer met groter geschut: het bosje werd helemaal volgestouwd met takken en boomstammen, en langs het fietspad, dat er dwars langsloopt, werd een soort talud geschapen met flinke hopen zand.
Ik moet zeggen, dat ik er wat door overdonderd was. De eerste keer heb ik mij er op mijn wandeling met Kibo nog heen gevochten, maar dat gaf ik snel op. Andere gebruikers van deze route waren echter minder lafhartig. Ze hebben de takken opzij geschoven, en het talud enigszins geslecht.
En dus lopen we weer over het slingerpaadje door ons bosje – als vanouds!
Voor zolang als het duurt.