Thursday, April 21, 2005

Regencapejes

-
Het regent. We hebben onze jasjes en kaplaarzen aangetrokken. Eroverheen trekken we onze regencapejes aan. Het zijn zeildoeken capes: glad en kilglimmend van binnen; geweven als een laken van buiten. Ze hebben een capuchon, en als mouwen twee netjes afgewerkte gleuven. Mijn broers cape is legergroen, de mijne donkerrood.
We stappen de neerplenzende regen in. Als we onze handjes onder het zeildoek houden, zijn we helemaal beschermd. Het is warm en behaaglijk daarbinnen.
Mijn broers gezicht is als een raampje in een huis. Zijn oogharen zijn nat, en aan zijn neus hangt een druppel.

“Je bent net een kabouter in een holletje,” zeg ik.

Hij draait zich naar mij. “Het regent op mijn dak.”

“Ik ga bij jou op bezoek.”

“Da’s goed.”

“Klop, klop.”

“Wie is daar?”

“Ik ben het. Mag ik binnen komen?”

Ik steek mijn hand uit de gleuf en schuif hem bij mijn broer weer naar binnen. Ik tast naar zijn hand. Hij voelt licht ruw en warm. Nu zorgen dat onze capes dicht bij elkaar blijven, zodat mijn pols niet nat wordt.

Ik zie dat de druppel aan zijn neus langer is geworden.
“Gezellig, hè?”

Mijn broer knikt.

Wednesday, April 20, 2005

Klein Toosje

-
Klein Toosje zit te naaien,
Te naaien voor haar pop.
Haar naaldje gaat van prik, prik.
Ze ziet niet eenmaal op.
Wat zou dat toch wel zijn?
Met al die kantjes fijn?
Met al die strikjes hier en daar?
Ach, wisten wij het maar.

Klein Toosj' is klaar gekomen.
Ze ziet van 't naaldwerk op.
Het is zowaar een jurkje,
Een jurkje voor haar pop.
't Lijkt net of popje lacht.
Dat had ze niet gedacht.
Nog nooit is popje, naar ik weet,
Zo netjes aangekleed!

Oud kinderversje.

Tuesday, April 19, 2005

Monday, April 18, 2005

Ontmoeting?

-
De dagjesmens
en de nachtuil
zullen elkaar
nooit
begroeten.

Friday, April 15, 2005

Dinner for One

-
I hardly ever deny myself a good evening meal. Often I hope for enough leftovers to heat them and serve them on brown bread and butter. Yummy! The butter will melt under the hot potato-cum-veggie mash. If there are no leftovers I cook the simplest meal:

Fry an onion in oil or butter with a good dash of curry powder, salt and pepper. When the onions are soft and golden, add sliced tomatoes. Cook until mushy. Break an egg into the mixture. Leave the yoke whole, cover with a lid, and wait till done. I usually do not have the patience and stir the egg into the tomatoes. Serve over the same bread and butter as above.

Quick, healthy and delicious!

Thursday, April 14, 2005

Trein in de Nacht

-
Langzaam zette de trein zich in beweging. Het schemerig verlichte perron maakte plaats voor diepe duisternis. Het bleke schijnsel van een straatlantaarn stond hier en daar kort op een hoek; een verlicht raam kwam te snel voorbij om er leven in te zien. De trein schudde heftig heen en weer en passeerde krakend en knarsend enkele wissels. Ze reden langs een donker park dat ze niet herkende. Ze voelde de paniek haar keel toeknijpen. Maar dat kón niet. Ze had toch goed op de borden gekeken.
Toen ze over de brug over een kanaal gingen kon ze weer even diep zuchten. Ze keek door het raam de donkere wereld in, maar haar blik bleef steken in de reflectie van de coupé.
Daar was ineens het kind van vroeger in het hoekje bij het raam op de ouderwetse bank. Ze zag het chroom van de welvende stangen van de leuningen met het groen langwerpige kussentje er bovenop; de strakke gezichten van de mensen, hun bruine koffers hoog boven hun hoofden; de ruiten van het hekwerk van het éne bagagenet dat nog leeg was.
De mensen waren groot en ver weg en lagen onbereikbaar in de glazen ruit.
Een verglaasde Mama stak haar hand in haar jaszak en trok er een wit zakdoekje uit. Ze veegde ermee over haar ogen en toen langs de onderkant van haar neus. Heftig veegde ze langs haar neusgaten. Toen hief ze haar elleboog weer naar achteren om het zakdoekje terug in de jaszak te steken.
De mevrouw naast Mama knipte haar tas open om er een rolletje Rang uit te halen. Ze scheurde het papiertje verder af en hield haar het rolletje voor.
“Wil je een snoepje?”
Ze schudde haar hoofd. Het rolletje schoof door naar Mama, die er een zuurtje uit peuterde. Nu had ze spijt.
De trein minderde vaart en stopte piepend en krakend op een onbekend station. Een paar mensen stapten in. Een fluittoon: langzaam kwam de trein weer in beweging.
Ze wist niet waar hij heen ging. Hij reed door de nacht die zonder begin en zonder einde was. Ze wist alleen van de trein die knarste en piepte.

Wednesday, April 13, 2005

Ambachtsschool

-
Ik zal niet gauw zeggen dat vroeger alles beter was, want dat is gewoon niet zo. Als docent zal ik dat zeker niet zeggen. Ik verzet me dan ook tegen al die ervaringsdeskundigen die zoveel uit te kramen hebben over de tweede fase en dergelijke. Hun schooltijd ligt al ver achter hen. Ze weten er gewoon niets van.
Maar voor één ding voel ik wel. Voor al die arme kinderen die verplicht worden te leren hoe de wereldkaart eruit ziet, en hoe je “Could you pass me the sugar, please” zegt; voor die kinderen voor wie dat te hoog gegrepen is, zou ik zeggen: terug naar de oude ambachtsschool! Waar jongens leren aan auto’s te sleutelen, en loodgieter te worden. De meisjes mogen dan weer terug naar de huishoudschool met onderwijs in koken en bedden opmaken. Als je er één school van maakt met verschillende vakkenpakketten, hebben de feministes ook niet te zeuren.
Voorstellen dan maar bij Onderwijs?
Ze zien me aankomen!

Tuesday, April 12, 2005

Het Suizen van de Wind

-
het suizen
van de wind
ruist in ´t
struikgewas

waterplas
rimpelt
lucht

zucht
rilt
tot stil
genot
van suizen

wind
in
struik
wast
stille
plas.

Sunday, April 10, 2005

War Guestbook


October 1944: my mother's birthday. Presents: meatballs, real butter, a bag of salt.

Friday, April 08, 2005

Shaking Hands

-
On a visit to my cousin in Canada we met one of his male friends. The man, as bulky as my cousin, shook hands with P, but not with me. I felt insulted. I asked my cousin about it after the visit. He explained that the friend had not been impolite by Canadian standards. On the contrary, he had allowed me to decide for myself whether to hold out my hand to him or not.
In certain circles in England a handshake is not done. One bows one’s head ever so slightly to acknowledge the other person, a gesture hardly worthy of the term “greeting”!
In France men will cross the street to pump the hand of an acquaintance, but it seems to be de rigeur not to look the other person in the eye. Past him, or down at the ground, seems to be preferable.
Confusing. What is polite and what is not? I suggest we abolish handshakes altogether. Much simpler.
(Is this a political statement?)

Thursday, April 07, 2005

Ik

-
Het ijkpunt is ik:
nulpunt,
zero,
nu.

Het eindigt verleden,
toekomst start hier.
Ik is universum
van plaats en tijd.
Er is geen eeuwigheid.
Alleen ego,
oneindig
repeterend.

Slechts baby´s
en idioten
leven in tijdloos
fluïdum,
verlost van
tiranniek
tikkend
ik.

Wednesday, April 06, 2005

Iris

-
Geur van bloemetjes. Haar rug heeft haar gezicht in de spiegel verstopt. Ik kom naar haar toe. “Ook! Ook!” Ik hijs omhoog naar haar schoot. Ze buigt naar voren met haar borsten golvend in mijn rug. Golvend warme borsten in mijn rug. Een potlood tekent haar ogen wijd open. Jobje in de spiegel vóór me strekt zijn armpje uit. “Wacht even.” Het potlood tekent de strepen op haar wenkbrauwen. Ze draait. “Nou jij.” Het krast over mijn voorhoofd.
Ze pakt een andere stift. Haar lippen glimmen rood. Ze duiken weg in haar mond. Weg lippen. Dan drijven ze weer om haar tanden. Zacht als boter veegt ze over mijn gezicht. “Mooi!” zegt ze. Haar hoofd ligt gestapeld op het mijne in het spiegelglas voor ons. Er staan vlammende zonnetjes op mijn wangen.

Sunday, April 03, 2005

In Memory of Joost

How better to remember our crazy, lovable friend Joost Polak, who died two weeks ago, than by reading his own words, published as recently as November of last year.