Thursday, September 30, 2004

Petals in a Frame





Words
like petals
in a frame.

The flowers
sentences.

Colors
weaving
into stories.

Each
new day
a painting
telling
a different
tale.

Tuesday, September 28, 2004

Progress

-
"How is your novel coming along? Have you made any revisions?"
"Some. Here and there."
"O, have you? Revisions in plot or in characterization? Have you changed the setting? Were they major changes or just an adjustment here and there?"
"Just here and there."
"O right. Yes. Victor Hugo said that once you had your story you should never make any changes. Only small revisions were allowed, but the whole of the story should stay intact. That's what he said, Victor Hugo. Never touch a story, once it has been written. And how long is your novel now? How many pages?"
"Some 90, depending on the spacing of the lines."
"Yes, yes. So what is that? How many lines to the page? I can only count by lines on the page."
"O, I don't know. It'about 40.000 words."
"Well, that doesn't mean anything to me. All I know is how many lines to the page. Are there twenty lines, thirty. You know, that is how I can tell. . . ."
"Yes, well. I really don't know. But I've got to go now! Bye!"
I rushed out the door before we would start discussing fonts.

Tuesday, September 21, 2004

Cucumber Salad

-
I am no great favorite of cucumber: too chunky. But I find this salad simply delicious!

Cucumber, cider vinegar, honey, salt, pepper, minced fresh hot pepper (optional)

Slice cucumber and set aside, sprinkled and well mixed with (sea)salt. Leave for at least two hours. Press out the access water and mix in the vinegar, honey and pepper(s).

That's all!

Friday, September 17, 2004

Kermis


Buiten heerste een vrolijkheid in het warme licht van de middag die hen overdonderde. Bontgetooide lieden gingen in stellen van twee of drie voorbij, luid pratend en lachend. Dienstmaagden leunden innig tegen de arm van hun vrijers, met ratels in de hand.

Kinderen huppelden aan de hand van volwassenen, of renden gezamenlijk vooruit. Ze draaiden om de stammen van de bomen langs de kade, hun armen gestrekt en hun voeten schrap gezet, zodat hun lichaam opzij helde als de tuit van een gieter. Ze verschuilden zich achter de stoepen om als wilde katten tevoorschijn te springen naar hun ouders, die toegeeflijk glimlachten, maar ononderbroken doorkwebbelden met hun metgezellen.

Ernestine greep Hector steviger bij zijn arm en liet zich door zijn kordate pas langs de kermisgangers sturen. Al spoedig werd hun weg belemmerd door een vijftal mannen en vrouwen die met de armen in elkaar gehaakt over de kade zwalkten. Het was duidelijk dat ze zich vast in de stemming gedronken hadden. Ze namen al zingend de hele breedte van de straat in beslag en lieten zich niet uit elkaar jagen.

Laat die Hollandse jongens maar draaien, ping ping,” zongen ze terwijl ze in een slinger heen en weer zwierden, waardoor het uiteinde van de keten in vliegende vaart naar voren werd gezwaaid. “Laat die Hollandse meisjes maar zwaaien, ting, ting,” en de slinger werd weer teruggekeild. Dit gaf aanleiding tot hoge gilletjes en hard gelach.

“O Livi, wat een ongure sujetten!” fluisterde Ernestine.

(OMZIEN NAAR ELISABETH)

Friday, September 10, 2004

Vlekje op de Aardkorst

-
Ze was een vlekje

Op de aardkorst van ‘t bestaan.

Een pluisje van een paardebloem

Dat nooit wortel schoot.

Ze werd vertrapt door schoenen

Die haar onverschillig waren,

En bloeide koppig in een hoek.

Ze kwam, ze was, ze werd

Te niet gedaan.