Friday, September 17, 2004

Kermis


Buiten heerste een vrolijkheid in het warme licht van de middag die hen overdonderde. Bontgetooide lieden gingen in stellen van twee of drie voorbij, luid pratend en lachend. Dienstmaagden leunden innig tegen de arm van hun vrijers, met ratels in de hand.

Kinderen huppelden aan de hand van volwassenen, of renden gezamenlijk vooruit. Ze draaiden om de stammen van de bomen langs de kade, hun armen gestrekt en hun voeten schrap gezet, zodat hun lichaam opzij helde als de tuit van een gieter. Ze verschuilden zich achter de stoepen om als wilde katten tevoorschijn te springen naar hun ouders, die toegeeflijk glimlachten, maar ononderbroken doorkwebbelden met hun metgezellen.

Ernestine greep Hector steviger bij zijn arm en liet zich door zijn kordate pas langs de kermisgangers sturen. Al spoedig werd hun weg belemmerd door een vijftal mannen en vrouwen die met de armen in elkaar gehaakt over de kade zwalkten. Het was duidelijk dat ze zich vast in de stemming gedronken hadden. Ze namen al zingend de hele breedte van de straat in beslag en lieten zich niet uit elkaar jagen.

Laat die Hollandse jongens maar draaien, ping ping,” zongen ze terwijl ze in een slinger heen en weer zwierden, waardoor het uiteinde van de keten in vliegende vaart naar voren werd gezwaaid. “Laat die Hollandse meisjes maar zwaaien, ting, ting,” en de slinger werd weer teruggekeild. Dit gaf aanleiding tot hoge gilletjes en hard gelach.

“O Livi, wat een ongure sujetten!” fluisterde Ernestine.

(OMZIEN NAAR ELISABETH)

No comments: