Finished Manuscript

-

In my writing I’ve reached the stage of heightened expectations again. The umpteenth revision of my novel has led to another better version, and I will embark on the plunge again in the publishers’ jungle. So: three chapters printed with one and a half line interface, synopsis polished up, short and not too eager accompanying letter. Enveloped, stamped, addressed. Walk to the mailbox. Ploomp.

Then the letters will come in: “We have received your manuscript and will attend to it with the utmost care. Not immediately, however, for we are very popular and hundreds of manuscripts pour into our office. So be patient. All in due time.”

This means months of waiting, and eager walks to the front door. Until one day a thick envelope lies on the doormat: rejected. “We have read your manuscript with great interest. But . . . .” The excuses are many and varied.

In the meantime I have taken up an old project, and try to get into that story again, into what it was that I had wanted to bring across. It will take a few days, maybe a few weeks. And then the fire will be rekindled.

I will write, write, oblivious of snooty letters from snooty publishers.

Spinachy Spaghetti Sauce

onion
garlic
spinach
small pomodori tomatoes
sundried tomatoes
blue cheese
toasted pine nuts
grated parmesan

Fry onion and garlic in olive oil till soft and brownish, add the pomodori tomatoes and fry until they are ready to pop. Add the washed and chopped spinach, the chopped sundried tomatoes. When the spinach has wilted add crumbled blue cheese and melt to a sauce. (Auvergne. Or Castello Blue for a milder taste)
Serve over spaghetti, topped with toasted pine nuts and grated parmesan.

Drempelvrees 1

Ze bleef hangen voor de drempel van de keuken. Papa deed bij het aanrecht de afwas en Mama smeerde boterhammen aan de keukentafel.

Het sop in de afwasteil schuimbekte. Wild sprongen de kopjes en de borden uit Papa’s handen in het afdruiprek.

Mama pakte een beker uit de kast en een pak melk uit de ijskast en schonk hem in. De beker stond op het hoekje van de tafel. Ze staarde naar het koele vocht

Papa waste het bestek. Mama klapte de sneden brood op elkaar.

Toen zag ze het bloed.

“Godverdomme!” Papa liet het mes in het sop plonzen. Hij hield zijn hand in de lucht. Een straaltje bloed siepelde er vanaf achter het mes aan. Een andere hand draaide de kraan open boven het bestorven sop en de hand schoof eronder. Water en bloed werden één in een bruine straal. Hij schudde zijn hand en holde de trap op. Mama schoof de boterhammen in een zakje. Zelf drukte ze zich tegen de gangmuur aan.

Papa kwam de keuken weer in. De gazen luchtgaatjes van de pleister op zijn handpalm waren donker gekleurd. Hij pakte een theedoek en begon langzaam de borden af te drogen. Mama hield haar hoofd gericht op de hoge kastjes aan de muur. Op het aanrecht verscheen bord na bord een stapel. Telkens klikte het volgende bord op zijn plaats in het vorige.

Toen het klaar was hing Papa de droogdoek over de leuning van een stoel en steunde erop, licht gebogen. Hij ging de keuken uit en legde in het voorbijgaan zijn hand op haar hoofd. De warme, vochtige handpalm drukte op haar haren. Ze staarde naar het boterhamzakje op tafel en wachtte tot haar vader zijn hand zuchtend wegnam.

“Laat hem maar,” zei Mama, terwijl ze een stoel voor haar naar achteren trok. Ze reikte haar de beker melk aan. Terwijl ze Mama aankeek, dronk ze ervan.

De melk smaakte zoet.

(Uit Drempelvrees)