-
Broertjes bed is koud geworden. Hij ligt als een balletje doodstil half op zijn zij om het weer warm maken. Het plafond is groenig verlicht. “Tik, tik,” zeggen de druppels op het raam. Ze lopen over kleine kronkelende weggetjes achter elkaar aan en spelen tikkertje. Ze huppelen in sprongetjes naar omlaag, precies over de paadjes, en dan ineens, “Tik, jij bent h’m!”, rollen ze over elkaar heen, totdat ze helemaal beneden zijn bij het kozijn. Meteen spatten ze bovenaan weer tegen de donkere ruit om opnieuw te beginnen.
Er draait een auto de straat in. Het geronk klimt naar het bovenraam. Een felgele streep komt uit de hoek geschoten en schuift traag naar de andere kant van het plafond. De druppeltjes klampen zich verschrikt in het volle licht tegen het raam. Totdat de gele baan naar de hoek van de kamer gevlucht is en ineens weer weg floept. Nu kunnen ze weer doorgaan met hun spelletje: “Tik, tik, jij bent h’m!” Het groene plafond wiegt boven broertjes hoofd. Hij wacht tot er nog een auto komt. Hij wacht en wacht, terwijl de druppels tikkelen op het raam.
No comments:
Post a Comment