Schemeren

-
Hector hield niet van duisternis. Ernestine zat graag bij het vallen van de avond nog een poos te schemeren. Hij niet. “Zo genoeglijk,” vond ze. “Dan worden de geuren en de geluiden zoveel sterker.” Niet dat de geuren zo aangenaam waren, de kolendamp van de branderijen, en de rotting uit de grachten waren bepaald smerig. “Ruik je de sering dan niet, en het verse brood van de bakkerij?”
Ja, als hij diep snoof, rook hij het ook. Daarvoor hoefde je toch niet in het donker te zitten? Snuiven kon je toch de hele dag? Dan rook je het evengoed. Maar Ernestine bleef beweren dat dat anders was, dat je het zicht juist moest wegsluiten om andere dingen waar te nemen.
En dat deden ze dan maar, tot Hector vond dat hij genoeg waargenomen had en Hendrik schelde om licht te brengen.