Blind of Doof

-
Broer hangt met zijn armen over het stuur van zijn fiets. “Wat is erger,” zegt hij, “doof of blind?”
Zusje draait de klossen van haar springtouw rond. Het touw kletst telkens onder haar zwevende voeten. “Blind,” hijgt ze. “Veel erger.”
“Kan je nog steeds touwtje springen.”
“Maar niet fietsen.”
“En niet lopen,” zegt Bennie.
“Best wel, lopen kan best.” Broer laat zijn fiets op de grond zakken. Hij doet zijn ogen dicht en gaat met zijn handen opzij, tastend langs de heg.
“Ja, zo kan ik het ook,” zegt zusje. “Je mag niks aanraken. Dat is pas echt.”
Broer laat de heg los. Voetje voor voetje schuifelt hij over de stoep. “Zie je wel! Het gaat best!”
“Je spiekt!” zegt zusje.
“Niet!” zegt broer.
“Als je doof bent kun je niet praten,” zegt Bennie.
“Tuurlijk wel!” Zusje steekt haar vingers in haar oren. “Bla, bla, bla, bla.”
“Je kunt het niet horen.” Broer heeft zijn ogen weer open gedaan.
“Heus wel,” zegt zusje. “Ik hoor je nog steeds, alleen zachter.”
“Dat is niet echt doof. Als je echt doof bent, hoor je niks. Ook niet als ze een kanon afschieten.”
“Wie schiet er nou een kanon af?”
“Dat kan. In de oorlog schieten ze kanonnen af. Die hoor je dan niet.”
“Dus blind is erger,” zegt zusje.

“Ik weet er één,” zegt Bennie. “Wat is erger: geen vader of geen moeder.”
Broer fietst keihard weg.
“Doe niet zo stom,” zegt zusje.