Het Maakbare Geluk

-
Ik walg een beetje van de discussie over embryo selectie.
“Beperk lijden dat te vermijden is tot een minimum,” schrijft Elbeth Etty in de NRC. En dat is de crux, daar gaat het om: we mogen niet meer lijden. Dat moet vooral vermeden worden. En wat dat kost, dat mogen we niet vragen.
Zodra de Christen Unie zich roert over een ethische kwestie staat heel Nederland op zijn kop. Iedereen heeft meteen zijn mond vol over dat christelijke gedoe. De scheiding van kerk en staat die er niet zou zijn. De fundamentalisten die ons de wet voorschrijven.
“Het kan toch niet zo zijn!” roept Wouter Bos, terwijl de medici hun kont tegen de krib gooien en gewoon door gaan met hun medisch gemanipuleer.

Ik zie dat niet zo. Ik ben blij dat er mensen met een geweten in de regering zitten. Niet omdat ik hun geloof deel. Absoluut niet. Voor mij is er geen God, en de bijbel ken ik maar zo’n beetje.
Ik ben blij dat er mensen in de regering zitten die belemmeringen durven op te werpen in ethische kwesties. Ik zou nooit op ze stemmen, en toch ben ik blij.
Want wat is de prijs die we betalen voor het lijden dat we vermijden? Genetische manipulatie, euthanasie, abortus. Ik ben ertegen. Vooruit: tenzij . . . . En dan alleen in extreme gevallen. Maar ik ben ertegen.

Wat is dat, lijden? En wat vermijden we met botox, bilcorrectie en make-over? Het maakbare lichaam. Het maakbare geluk. Neem vooral een pilletje tegen verdriet, en ook één om een lastig kind te kalmeren.
We mogen niet meer louteren. We mogen niet meer leren van onze fouten, en sterker worden door verdriet. We mogen niet meer het leven nemen zoals het komt en daar het beste van maken. Alles moet ons op een presenteerblaadje worden aangeboden, en wie dat tegenhoudt krijgt de volle laag.
En kijk, daar walg ik van.