-
We mogen ons gelukkig prijzen met zo’n leider. Zo’n man als premier, dat is een unicum. Soms hoor ik het pas achteraf dat hij het volk heeft toegesproken, en dat spijt mij altijd zeer. Want ik luister graag naar wat hij ons kan vertellen.
In de huidige seculaire samenleving is het een zegen dat wij af en toe toch nog eens een preek mogen horen. Dan staat onze leider daar voor ons achter de kansel, de oogjes vurig flikkerend achter de brillenglaasjes, de monnikskap knap opzij gekamd. Het doet me deugd uit zijn mond te mogen horen, wat er allemaal “niet kan en niet mag.” Het geeft niet dat de wereld er in werkelijkheid anders uitziet. De leider spreekt in standvastige bewoordingen, en daar kunnen wij dan een touw aan vastknopen.
Maar helaas wordt de rol van de leider niet door iedereen begrepen. Daar eist de columnist Jan Mulder excuses van de premier. Duh-uh!, meneer Mulder. Je vraagt toch ook niet of God zijn excuses aanbiedt voor de puinhoop, die het is in de wereld die hij geschapen heeft! Duh-uh!
Ik ga in deze kwestie geheel voorbij aan de inhoud van de zaak. Want laten we wél wezen: het gaat om de vorm, niet om de inhoud. Zolang we maar weten wat de normen en waarden zijn, is het goed.
Alleen één ding. Soms, heel soms, bekruipt me de twijfel, of de premier zich niet te veel bezig houdt met de spreekwoordelijke splinter in het oog van de ander, en de balk . . . .?
Nou ja, die zit misschien alleen in zijn naam.
No comments:
Post a Comment