Wednesday, January 25, 2012

Opgepakt

“We hadden een uur vrij. Van gym. We hadden geen gym. Meneer van Haver was ziek. ’t Was het uur voor de grote pauze. Dus we zijn met een stel naar het winkelcentrum gegaan.”
Zout ruikt het. Het is ook benauwd hier. Zout, en wat zurig. Jobs handpalmen wrijven plat over zijn dijbenen naar voren en weer terug. Ze laten donkere vlekken achter op zijn broekspijpen.
“Kun je namen noemen? Wie waren daar bij?”
Hij schraapt zijn keel. “Nou Dennis, Michiel, Armin. Chantal en Eva, maar die verdwenen meteen in een geurtjeswinkel.”
Hij drukt zijn handen met gestrekte vingers stevig tegen zijn knieën terwijl hij over ze veegt. Op, neer. Op, neer.
“En toen?” Jansens ballpoint bouwt wankele torens van blokken in de marge van het formulier. Ik haal voorzichtig mijn neus op, maar verroer me niet.
“We gingen een platenzaak binnen. Nieuwe singles kijken. Maar we hadden geen geld.”
De pen van Jansen begint de blokken in te vullen. Niet allemaal. Als het pak van een harlekijn. Hij kiest telkens een ander blok dan ik.
“Het was er druk. Met mensen die lunchpauze hadden. Er lagen nieuwe cd’s van Amy Winehouse. We stonden ernaar te kijken. En toen staken we ze in onze zak. Voor de grap.”
De pen stopt. “Ik vind diefstal niet zo grappig.”
“Nee.”
“Wie waren dat, die dat grapje uithaalden?”
“Dennis en ik. De anderen waren bij de videospelletjes blijven hangen.”
Jansen buigt zich nu over zijn formulier en begint te schrijven.

No comments: