-
Ze durft het niet
te zeggen
dat ze van hem houdt;
dat hij haar leven vult.
Alleen zijn is zo koud.
Ze durft het niet.
Ze is zo bang.
Ze heeft geen moed.
Straks loopt hij
op de gang
de voordeur tegemoet.
Dan ziet ze nog
alleen zijn rug.
Hij zegt: “nou dag,”
en met een slag
valt dan de deur
voorgoed in ’t slot.
Hij komt nooit terug.
Ze zegt maar niks,
in angst verknepen.
Ze wacht totdat ook hij
op haar is uitgekeken.
