-
Mama neuriet. Haar haren dansen vóór me op het wiegen van de auto. Mijn voeten wippen op en neer in het stoeltje.
Vrachtwagens glijden langzaam vlakbij. Grote wielen langs het raam. Ze sproeien druppels. Ze komen dichterbij. Een douche van water kletst tegen de ruit. De wielen gaan niet weg. Ze rollen alsmaar door. Rollen. Rollen.
Ga weg, wielen!
Ze sproeien douchewater. Al maar ronddraaiend water in stromen over de ruit. Rollend water dat niet weg gaat.
De wielen komen boven haar haren. Als reuzen. De voorruit barst spattend open met de wielen erin. Haar haren zwermen door de lucht in een krans. Mijn keel krijst in mijn oren. Het kraakt en slingert.
Ik gil.
Zuurscherp prikt de rook van duizend lucifers in mijn neus en in mijn ogen.
Het wielenmonster verbrijzelt alles.
No comments:
Post a Comment