Genegen Zijn

Ik mag wel meer genegen zijn
zolang je er nog bent.
Straks ben je dood of weg,
en ik dement.
Ik ken dan je gezicht niet meer,
of de hand die de mijne neemt.
Dan ben je vreemd.

Dus breek nog maar een glas,
omdat je te onstuimig was.
Ik geef niet meer verweer.
Jouw scherven zijn toch mijn geluk?
Wat maak ik me nou druk.

Straks zijn we samen oud,
en ben ik stilletjes vergeten
hoe ’t was te weten,
dat ik van je houd.

Ik mag wel wat meer genegen zijn.