Receptie

-
Allemaal benen. Een bos van benen. Grijze fladder benen en glitter glijbenen, zwart met spikkeltjes of als de suikerkant van lange vingers. Kakelende stemmen en gekletter van glazen boven in de lucht. Klamp armpjes om gladde Iris kuit. Ruikt fris zoutig.
Staan vogels te wiegelen op lange naald stelten. Snavels snuffelen omlaag over de grijze zandgrond. En schuifelende platte zolen. Snuffelen naar koekje in het hoekje bij de muur. Koekje helemaal alleen. Buk om het op te rapen. Iris’ hand trekt het uit mijn mond. “Niet doen, Basje! Dat is vies!” Lift naar haar arm. Kettinkje op blote hals met zoetig zoute Iris geur. En bloemetjes. Bonkig gezicht komt dichterbij. “En hoe heet jij?” Prikt zijn vinger naar mijn buik.
“Dit is Bastiaan.”
“Bastiaan! Zó-ó, dát is een mooie naam!” Zijn adem stinkt zuur, naar kots. Zijn tanden bruin. Bruin, zoals zijn adem.
“Kom, we gaan iets te drinken voor je halen.” Zweef langs meer zure adem en lome, zoete bloemengeur. Smakkende, pratende monden. Wijdopen schaterlachend, de kin schommelend naar voren.
“Een jus,” zegt Iris, en laat me drinken.